Чэрвеньскі раённы выканаўчы камітэт

Нарадзіўся Міша ў вёсцы Хвойнікі. Бацька Мікалай Міхайлавіч усё працоўнае жыццё прапрацаваў механізатарам у райграсэрвісе. Хлопчыку таксама падабалася тэхніка, з малых гадоў ён ахвотна і акуратна круціў гайкі, рамантуючы сямейны невялікі трактар ​​Т-40. Дарослы, самастойна араў зямельны ўчастак, саджаў бульбу, акучваў. Трэба было дапамагаць бацькам.

Як і ўсе ў тыя гады, сям'я Гатоўка трымала вялікую гаспадарку, якая патрабавала догляду. Два браты Лёшка і Мішка выконвалі пасільныя працы. А ў 16 гадоў Міша афіцыйна стаў памагатым камбайнёра ў бацькі. І гэтак кожнае лета на працягу пяці гадоў. За гэты час хлопец скончыў школу, Чэрвеньскае будаўнічае вучылішча, пасля заканчэння індустрыяльна-педагагічнага каледжа вярнуўся ў навучальную ўстанову ўжо майстрам вытворчага навучання. Прапрацаваў год і ў чарговую ўборачную зразумеў, што жадае працаваць на зямлі, пасеяўшы насенне ўвесну, прыемна бачыць вынік ужо ўлетку. Гэта і стала галоўным аргумэнтам. З 2008 года Міхаіл працуе ў райаграсэрвісе механізатарам на магутным шматфункцыянальным трактары «Джон Дзір».

Добрасумленнага працавітага работніка заўважылі ў кіраўніцтве гаспадаркі, яго стараннасць і ўпартасць выконваць заданні якасна і поўнасцю. Асабліва даверныя і роўныя адносіны ў яго склаліся з цяперашнім кіраўніком сельгасарганізацыі Генадзем Шаршэнем. Ён абмяркоўвае і раіцца з Міхаiлам пры планаванні прац, куплі тэхнікі. Так, рызыкнулі і купілі новы дарагі пасяўны комплекс «HORSCH SERTO 12 SK». Дырэктар даручыў Міхаілу на трактары «Джон Дзір» з крутой дванаццаціметровай сеялкай правесці пасяўную на ўсіх палях гаспадаркі. А гэта амаль 3 тысячы гектараў увесну і 3 тысячы ўвосень. І зрабіць гэта трэба было ў аптымальныя тэрміны. Як на фронце: ёсць загад, вызначана канчатковая дата. Самому вырашаць колькі гадзін і дзён працаваць у полі.

Міхаіл не падвёў. Калі працаваў далёка ад чэрвеньскіх майстэрняў, то пакідаў тэхніку на бліжэйшым мехдвары гаспадаркі, а забірала дадому вечарам на аўтамабілі жонка. Часцяком каля паўночы. Вольга ніколі не наракала, што муж працуе дапазна, не дапамагае па дому. У пары двое дзяцей - дзесяцігадовы сын Улад і дачка Ганна сямі гадоў. Ёсць у гаспадарцы куры, свінні, сабака і кот. Вольга таксама вясковая, таму цудоўна разумее важнасць сельскагаспадарчых работ. Дарэчы, пазнаёміліся яны з Мішам… на жніве. Оля была памочнікам камбайнёра ў свайго бацькі, Аляксандра Гуза. Пазней, сустрэўшы Вольгу на вяселлі старэйшага брата, прыгледзеўся да дзяўчыны больш уважліва. І вось ужо дванаццаць гадоў яны разам. Вольга ва ўсім падтрымлівае мужа. Адпачынак толькі зімой? Не бяда. Акунуцца ў лета можна і ў снежні, у Егіпце, ці іншай паўднёвай краіне. Такі вопыт у пары ўжо ёсць.

І выхадныя здараюцца. У райаграсэрвісе выпрацавалася сістэма і лагістыка палявых работ. З часам пайшлі выпадковыя людзі. Засталіся, кажа Міхаiл тыя, хто хварэе за гаспадарку, за якасны вынік працы. Вось і цяпер на нарыхтоўцы кармоў працуе зладжаная каманда: адзін трактар ​​косіць, адзін падбірае, пяць - на адвозцы, два - на яме трамбуюць будучы сілас. Кожны ведае свой участак і добрасумленна працуе. Дырэктару лягчэй: паставіў заданне перад камандай, і можна не ездзіць павяраць, усё будзе выканана.

І матэрыяльны стымул добры. Раней, працягвае Міхаіл, была складаная, не ўсім зразумелая сістэма аплаты працы механізатараў, зараз проста: гектар - рубель. Хто хоча - той зарабляе годна.

— Я стараюся рабіць працу якасна, — кажа малады чалавек, — бо калі дрэнна ўзараў поле, дрэнна пасеяў, то самому ж потым касіць і ўбіраць слабы ўраджай. Не хачу, каб сорамна было перад дырэктарам і таварышамі. З усіх відаў работ больш люблю жніво. Люблю, як пахне збожжа. Бачыш, які ўраджай вырас з тых маленькіх зярнятак, што ўпалі ў зямлю ўвесну. Душа цешыцца, што ты датычны да гэтага. Пасля ўборачнай - сяўба рапсу. З камбайна перасяду на трактар. Для механізатара год прабягае вельмі хутка. Калі пачынаю прыбіраць кукурузу, то ведаю - хутка зіма.

Галіна ГАМЕЗА. Фота аўтара